Als één kenmerk Loek Schoenmakers typeert, dan is het verbinder. Als een rode draad in leven en werk – in binnen- en buitenland – ontdekt Loek telkens weer dat een duurzame wereld en duurzame verandering vraagt om het rehumaniseren van veranderprocessen. Waar nu nog steeds het paradigma overheerst van een maakbare en controleerbare, voorspelbare (onderwijs)wereld, waarin de mens wordt gezien en ingezet als instrument binnen de verandering, is een verschuiving naar een nieuw paradigma steeds zichtbaarder. Van een individualistische oriëntatie naar een relationeel georiënteerde oriëntatie, waar de mens samen met anderen de werkelijkheid, wereld of verandering vanuit verbinding en dialoog construeert. Ruimte bieden aan improvisatie, aan reflectieve en reflexieve praktijken. Het gedachtengoed van het sociaal constructionisme is het fundament waarop Loek zijn werk basseert. De mens centraal stellen binnen veranderprocessen. Gezien, gehoord en gewaardeerd worden door stem en invloed op die processen, maakt dat mensen in beweging komen en in beweging blijven. Interacties tussen mensen scheppen als het ware de werkelijkheid. Samen zin geven aan, zin hebben in én zin houden in veranderprocessen, vergroot de kans op verduurzaming. Het gaat om appreciatie, bruggen bouwen, collaborative relating en dialoog. Verduurzaming wordt verduurzamen; het wordt gezien als een dynamisch concept.