Ik ben sinds 1993 als docent pedagogiek en onderzoeker verbonden aan de Hogeschool IPABO en de afgelopen twee jaar bij het lectoraat Leren en innoveren als onderzoeker. Ik ben van oorsprong taal-en letterkundige. Ik werkte tussen 1978 en 1980, naast mijn studie, op verschillende lagere scholen in de volkswijken van Ankara als (hoofd)onderwijzer. Een tijd van politieke omwentelingen in Turkije, aanhoudende studentenprotesten, stakingen en lokale opstanden, kortom een tijd van onzekerheid en met veel vormende ervaringen voor mij als jonge leerkracht en student, een tijd waarop ik nu met gemengde gevoelens terugkijk. In 1992, na mijn komst naar Nederland, heb ik mijn studie onderwijspedagogiek aan de Vrije Univer-siteit in Amsterdam afgerond. Ik promoveerde in 2015 op Cultureel sensitief leraarschap. Ontwikkeling van beroepskwaliteiten van aanstaande leraren voor pluriforme scholen. Over deze en aanverwante onderwerpen op opvoedings-filosofische en onderwijspedagogische objectdomeinen heb ik enkele boeken en artikelen gepubliceerd. Rode draad in die publicaties is steeds de vraag hoe de verhoudingenin een moderne, pluriforme samenleving als de Nederlandse in elkaar zitten; enerzijds tussen de overheid en de burgers, anderzijds tussen de burgers onderling. Een van de lastige vraagstukken daarin wordt gevormd door een ingewikkelde co-existentie; de twee naast elkaar bestaande vormen waarmee de burgers aan diepluriformesamenle-ving deelnemen: alsindividu,maar gelijktijdig ookalslid van eengroep.In de kern gaat het hier om de twee grondvormen van burgerschap; beide historisch verankerd binnen de twee westerse tradities (liberaal pluralismeen corporatief pluralisme) die ogenschijnlijk met elkaar een historische modus vivendi hebben gevonden maar, actueel maatschappelijke voorbeel-den indachtig, elkaar ook categoraal kunnen uitsluiten.