Ik heb niet de illusie dat dit de oplossingsstrategie is om dergelijke grote wereldproblemen op te lossen. Ik ben wel van het klein maken, van het toepassen in mijn dagelijkse werk (van een hele andere orde). Samen werken en samen opleiden binnen een groot partnerschap is een uitdaging en loopt dus niet altijd vlekkeloos. Ik zie dat bijeenkomsten niet altijd goed worden bezocht, instituutsopleiders realiseren niet altijd wat van ze verwacht wordt, schoolopleiders komen niet altijd toe aan wat afgesproken is, studenten lijken niet altijd goed geïnformeerd of producten uit onderzoek worden niet gebruikt. Ik heb de neiging om daarover te oordelen op basis van mijn eigen perspectief, maar betrap mezelf erop dat ik te weinig het perspectief van de ander inneem. Op de momenten dat ik dat bewust wel doe, wordt duidelijk dat ik niet alle informatie heb om tot een goed overwogen mening te komen. Dat leidt vaak tot verrassende inzichten.
Wellicht herkenbaar? Hoe dan ook! Laten we beseffen dat er verschillende uitingen, meningen en gevoelens zijn binnen ons partnerschap, die allemaal hun waarde hebben. Geef elkaar hierin de ruimte en oordeel niet zonder het perspectief van de ander mee te nemen. Ofwel:
Wat je ook denkt…denk ook het tegenovergestelde!
Dat vind ik nu een mooie Kerstgedachte.
Geniet met jullie dierbaren van de komende Kerstdagen en alvast een goed, gezond en gelukkig 2024 gewenst.
Miranda
*Voor een publieksversie van het proefschrift van Suzan zie: IN PRESS Suzan van Brussel (studiowetenschap.nl)
Het complete proefschrift vind je hier: proefschrift_suzan_van_brussel_622673a0478ce.pdf (eur.nl)
En hier een bijdrage van haar over kritisch denken in Didactief: Didactief | Drie vragen aan Suzan van Brussel (didactiefonline.nl)